"सपना र यथार्थको संगम"
मलाई सधैं यस्तो लाग्थ्यो कि काम र व्यक्तिगत जीवनलाई छुट्टाछुट्टै राख्नु जरुरी छ। आज पनि सम्झन्छु, जब मैले पहिलो पटक राधिका लाई देखें। राधिका हाम्रो टिममा नयाँ भर्ना भएकी थिइन्, र मलाई उनको व्यवहार एकदमै मन परेन। उही आत्मविश्वासी, सबैलाई आफ्नो कुरा बुझाउन खोज्ने र "सपना र यथार्थको संगम" हरेक समय आफ्ना विचारहरू अरूमाथि थोपर्ने खालकी केटी थिइन्। अनि म थिएँ, एक व्यावहारिक र गम्भीर मान्छे, जसले कामलाई केवल कामको रूपमा हेर्थ्यो।
राधिका र मेरो जीवनमा केही समान कुराहरू थिए – हामी दुवै निकै राम्रा पेशेवर थियौं, तर हाम्रो दृष्टिकोण निकै फरक थियो। मेरो दृष्टिकोण थियो कि सबै कुरा समयमै होस्, बेकारका गफगाफ र अनावश्यक कुराकानी कम हुनुपर्छ। राधिकाको संसार अलि फरक थियो – उनमा विचारहरू थिए, उनी रचनात्मक थिइन्, तर धेरैजसो समय उनले आफ्ना विचारहरू यस्तो तरिकाले अगाडि सार्थिन्, जुन मलाई बुझ्न गाह्रो हुन्थ्यो।
तर सबै कुरा तब बदलियो, जब हामी दुवैलाई एउटा परियोजनामा सँगै काम गर्नुपर्ने भयो। यो परियोजना हाम्रो कम्पनीको सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण पहल थियो, र हामीले मिलेर काम गर्नुपर्ने थियो। सबैलाई थाहा थियो कि हाम्रा व्यक्तित्वहरू निकै फरक छन्, तर हामी दुवैले आ-आफ्नो ठाउँमा उत्कृष्ट नतिजा दिनुपर्ने थियो। मलाई लाग्न थाल्यो कि यो परियोजना निकै चुनौतीपूर्ण हुनेछ – राधिकासँग काम गर्नु मेरो लागि एउटा परीक्षा बन्यो।
सुरुमा हामीले सँगै काम गर्न थाल्यौं, तर हाम्रा सोच र दृष्टिकोण निकै फरक थिए। राधिका हरेक समय आफ्ना रचनात्मक विचारहरूसहित आउँथिन्, र म ती विचारहरूलाई व्यावहारिक र तार्किक कुराहरूसँग बुझाउन खोज्थें। उनले जे सोचेकी थिइन्, त्यही गर्न खोज्थिन्, तर म उनलाई व्यावहारिक दिशा दिने कोसिस गर्थें।
हामीलाई परियोजना पूरा गर्न एक हप्ताको समय दिइएको थियो। हरेक दिन हामी दुवै कार्यालयमा ढिलोसम्म काम गर्थ्यौं। राधिका निकै ऊर्जावान् थिइन् र हरेक समय काम गर्दै आफ्नो रचनात्मकता देखाउन खोज्थिन्। म बेलुका उनलाई भन्न पनि बिर्सन्थें कि आज म घर जानुपर्छ, किनभने काम यति तीव्र थियो। यो तीव्र कामले हामी दुवैको बीचमा एउटा यस्तो सम्बन्ध बनायो, जसमा हामीले एकअर्कालाई बुझ्न थाल्यौं।
राधिकालाई मैले धेरै राम्रोसँग बुझ्न थालें। जब उनी राम्रो काम गर्थिन्, उनको मुस्कान मलाई रमाइलो लाग्न थाल्यो। उनको आँखामा केही थियो, जसले मलाई उनको व्यक्तित्वलाई नयाँ तरिकाले सोच्न बाध्य बनायो। मलाई लाग्यो, यो केटी केवल देख्नमा मात्र होइन, आत्मविश्वासी र स्मार्ट छ, उनमा आफ्ना विचारहरूलाई अधिकारपूर्वक बुझाउने तरिका पनि छ। म उनको कुरा सुन्थें, उनको विचारलाई ध्यानपूर्वक बुझ्ने कोसिस गर्थें।
एक दिन, परियोजनाको समयसीमा नजिकिँदा हामी दुवै निकै ढिलोसम्म काम गरिरहेका थियौं। राधिकाले कफी बनाइन् र मलाई बोलाइन्। हामी दुवै बसेर लामो समयसम्म कुरा गर्यौं – कामको बारेमा, आफ्नो जीवनको बारेमा, र एकअर्कालाई बुझ्ने कोसिस गर्यौं। यो समयमा मैले राधिकालाई नयाँ दृष्टिकोणले हेर्दै थिएँ, र उनले पनि मलाई नयाँ तरिकाले हेर्दै थिइन्।
मलाई लाग्यो कि हामी दुवैले एकअर्कालाई बुझ्न थालेका छौं। उनको मुस्कान अब मलाई नजिकको जस्तो लाग्थ्यो, उनको कुराहरू मेरो मनसम्म पुग्थे। आजसम्म म कुनै पनि केटीसँग यति नजिक भएको थिइनँ, तर राधिकासँग सबै कुरा फरक थियो।
तर एक दिन, हाम्रो परियोजना सकियो। हामी दुवैको टिमले काम सफलतापूर्वक पूरा गर्यो, र राधिकालाई बढुवा भयो। मलाई यो खबर खासै राम्रो लागेन। म बुझ्थें कि यो राधिकाको लागि ठूलो उपलब्धि थियो, तर मलाई लाग्यो कि म अलि पछाडि परें। राधिका र मेरो पेशागत दृष्टिकोण फरक थियो, र यो कुरा हाम्रो बीचमा कुनै न कुनै बेला बाधा बन्यो।
राधिकाको बढुवाले मलाई निकै नमिठो लाग्यो, र त्यसपछि हामी दुवैले आ-आफ्नो बाटो अलग गर्यौं। हाम्रो सम्बन्ध पेशागत थियो, तर त्यस दिनपछि हामी दुवैले आफ्नो कामलाई फरक तरिकाले हेर्न थाल्यौं। राधिका आफ्ना रचनात्मक परियोजनाहरूमा व्यस्त भइन्, र म आफ्नो व्यावहारिक दृष्टिकोणमा केन्द्रित भएँ।
मलाई बुझ्न थाल्यो कि हाम्रो बीचको सम्बन्ध निकै शक्तिशाली थियो, तर कुनै न कुनै बेला पेशागत जीवन र व्यक्तिगत भावनाहरूको बीचको सन्तुलनले हाम्रो बीचमा खाडल बनायो। राधिकाको सफलता र मेरा भावनाहरूको एउटा फरक दृष्टिकोण बन्यो।
आज, जब म मेरो डेस्कमा बसेर राधिकालाई उनको नयाँ परियोजनामा देख्छु, म बुझ्छु कि हामी दुवै आ-आफ्नो बाटोमा हिँडिरहेका छौं। हामीले एकअर्कालाई बुझ्यौं, तर कतै न कतै हाम्रो पेशागत जीवनले हाम्रा भावनाहरूलाई यस्तो तरिकाले बदलिदियो, जसमा हामी दुवै पछाडि हट्नुपर्ने भयो।
हाम्रो बीचको सम्बन्ध, जो एक समय निकै नजिक थियो, आज अलि टाढा भएको छ। यो कामको संसारको सत्य हो – कहिलेकाहीँ हामी कसैसँग भावनात्मक बन्धन बनाउँछौं, तर सफलता र यथार्थको बीचमा हामीले आफ्ना व्यक्तिगत भावनाहरूलाई लुकाउन सिक्छौं।
म र राधिका अब फरक-फरक कुराहरूमा केन्द्रित छौं। सायद हाम्रो कथा अर्कै हुन सक्थ्यो, तर जे भयो, भयो – काम र भावनालाई सँगै लैजानु कहिलेकाहीँ असम्भव हुन सक्छ।
हजुरहरूलाई यो कथा कस्तो लाग्यो, जस्तो लाग्यो त्यस्तै प्रतिक्रिया दिनुहोला !!धन्यवाद!!
Post a Comment